Tarihçi şunları yazdı: Darbeciler ailelerden idam ipi istedi
tarihçi
Çok partili hayata geçişle birlikte milletin teveccühünü kazanan Demokrat Parti, on yıl süreyle seçimlerden birinci parti olarak çıktı.
DP diktatörlük prosedürleri ve kanlı bir darbe ile kesintiye uğramasaydı bu durum daha da devam edecekti. Ama darbeciler buna izin vermedi. 27 Mayıs kanlı darbesini ülkeye yaşattılar.
Bu durum aslında çok kötüydü ama bu yetmezmiş gibi 27 Mayıs darbecileri daha nice rezillikler ve alçaklıklar yaptılar.
gayri meşru yönetim
27 Mayıs 1960 sabahı ordu yönetimi ele geçirdi. 38 subaydan oluşan Milli Birlik Komitesi ülkeyi yönettiğini ilan etti. Parlamento feshedildi, siyasi faaliyetler askıya alındı. Darbenin önemi, “Demokrat Parti’nin ülkeyi bir baskı rejimine ve kardeşçe mücadeleye götürmesi” idi.
Darbeden sonra emekli olan ve İzmir’de yaşayan Orgeneral Cemal Gürsel Ankara’ya davet edilerek Milli Birlik Komitesi’nin başına getirildi. Cumhurbaşkanı Celal Bayar, Başbakan Adnan Menderes, Demokrat Parti’nin tüm milletvekilleri ve bazı yöneticileri tutuklandı.
İçişleri Bakanı dayanamayıp intihar etti
Darbenin ilk saatlerinde insanlık dışı tavırlarını sergileyen darbeci alçaklar, İçişleri Bakanı Namık Gedik’i o kadar darp etti ki, eski bakan Harp Okulu’nda kapatıldığı odanın camından atlayarak intihar etti. .
Gözaltına alınanlar Yassıada’ya gönderildi. 14 Ekim 1960’ta başlayan ve Yassıada Spor Salonu’nda görülen davalar 11 ay 1 gün sürdü. Kendisine “Yüksek Adalet Divanı” adını veren ve aslında Demokrat Parti’de cuntanın tasfiye kararı verdiği isimlerin infazından sorumlu olan heyet, 15 sanığa idam cezası verdi. Bu süreçte bu sayı üçe düşecekti.
Menderes’in evinin kapısına ‘ölüm ilanı’ asıldı
Dışişleri Bakanı Fatin Rüştü Güçlü ve Maliye Bakanı Hasan Polatkan 16 Eylül 1961’de, Başbakan Adnan Menderes 17 Eylül 1961’de İmralı Adası’nda idam edildi. Güçlü ve Polatkan’dan bir gün sonra idam edilen Adnan Menderes, idamından 9 gün sonra evine gitti ve kapısına idam cezasının bir nüshası asıldı.
İpin parası aileden istendi
Darbecilerin alçaklıkları bununla da bitmeyecekti. Merhum Menderes için kullanılan ip ve infaz gömleğinin bedeli ile cellat ve imamın bedeli aileye fatura edilirdi. Utanmaz darbeciler, Menderes’in son gün yediğinin, içtiğinin parasını da isterdi. Tüm bu yürek burkan muamelelerin muhatabı Adnan Menderes’in eşi Berin Menderes ve çocukları oldu. Ortada aile acıyla uğraşıp bu ödemeyi biraz erteleyince infaz bile konuta gönderildi.
Mezarları sakladılar ama mezar yeri için de para aldılar.
Başbakan ve iki bakanı asarak kinleri sönmeyen darbeciler, ölümlerinin ardından ailelerden cenazenin yanı sıra ipleri de istedi. Cunta, mezar yerlerini uzun süre aile üyelerinden bile saklasa da, bu gizli yerlerin parasını toplamaya çalıştı.
Basın, infaz fotoğrafı için büyük meblağlar ödedi.
Basına yansıyan o şanssız ama çok ünlü fotoğrafların satışı da uzun yıllar konuşuldu. Dönemin kartel basını, cuntanın müzayede yoluyla satışa çıkardığı infaz öncesi, infaz sırası ve sonrasındaki fotoğrafları büyük meblağlarla satın alarak, açgözlülükle manşetlerine, kapaklarına, sayfalarına taşıdı.
Ortalama hücre bile daha insandı
Darbeciler yönetimi öyle bir kinle ele geçirdiler ki gözaltı, tutuklama vb. süreçlerde asgari kurallara bile uymadılar. Demokrat Parti Bursa Milletvekili Agâh Erozan’ın İmralı’daki fotoğrafına yansıyan ortam, o yıllarda kullanılan standart hücre ile alakası olmayan, “hücre” bile denilemeyecek kadar küçük, insan ihtiyaçlarının asla karşılanamayacağı bir ortamdı. sağlıklı bir şekilde karşılamak. Bir kişinin güçlükle sığabileceği hücredeki “tuvalet”, yatağın tabanından geçen kanalizasyon borusunun üzerine açılan bir delikten oluşuyordu.
